Het Payment Service Directive 2 (PSD2) is de nieuwe Europese richtlijn voor betalingsverkeer van consumenten en bedrijven. Onderdeel van PSD2 is dat het voor derde partijen mogelijk wordt om transactiegegevens te verwerken, met toestemming van de rekeninghouder. Dit betekent dat het makkelijker wordt voor organisaties buiten de banken om financiële diensten aan te bieden, zoals een huishoudboekje of het realiseren van één financieel overzicht over meerdere bankrekeningen. Niet ‘zomaar’ alle derde partijen mogen hier gebruik van maken. Hier is een vergunning voor noodzakelijk die in Nederland bij de DNB moet worden aangevraagd.
PDS2 is net als de AVG een drijfveer voor de ontwikkeling van PDM initiatieven, echter primair op de financiële sector gericht. De veranderingen die hiermee in het financiële systeem ontstaan zorgen ervoor dat er meer kans ontstaat voor een PDM ecosysteem in de financiële sector. PDS2 heeft onder andere de volgende veranderingen in gang gezet:
- Rekeninginformatie diensten (rekeningen van banken tonen in andere applicaties)
- Betalingen uitvoeren met andere applicaties dan die van de bank (betaalinitiatiediensten)
- Sterke authenticatie werd verplicht (met name verbetering voor credit card gebruik)
- Meer aandacht voor procedures en beveiligingseisen om een vergunning te krijgen
Het delen van rekeninginformatie zien we terug in applicaties als Grip en Dyme. Ook het uitvoeren van betalingen wordt mee geexperimenteerd, bijvoorbeeld door Yolt Pay.