Het College Bescherming Persoonsgegevens constateert vandaag dat de grondslag voor gemeentelijke verwerking van persoonsgegevens vanaf 1 januari 2015 lastig te vinden is. Op dat moment worden een aantal ‘zorgtaken’ naar de gemeente overgeheveld: jeugdzorg, langdurige zorg, zorg en ondersteuning rond werk en inkomen. Deze zorg wordt nu separaat door verschillende organisaties geleverd.

Een van de doelstellingen van de overheveling van de zorgtaken naar de gemeente is dat de gemeente individuele gevallen integraal kan aanpakken. Gemeenten zijn druk bezig processen in te richten waarin keukentafelgesprekken, wijkteams, wijkcoaches, gezinsregisseur en integraal klantbeeld belangrijke woorden zijn. En laat dat integrale klantbeeld nu een struikelblok zijn voor de privacy wet- en regelgeving. Men heeft het over afzonderlijke taken en daar horen specifieke persoonsgegevens bij met een duidelijke doelbinding gerelateerd aan de taak. Zo heb je voor het regelen van hulpmiddelen een indicatie nodig. En voor het toekennen van een bijstandsuitkering of toeslag moeten inkomensgegevens worden overlegd. Voor het toekennen van een uitkering is een zorgindicatie niet nodig, maar deze informatie is in een integraal klantbeeld wel beschikbaar.

Er wordt hier in afzonderlijke taken gedacht, die worden uitgevoerd (in de regel) door verschillende dienstverleners, professionals of ambtenaren. De huidige verzuilde takenstructuur moet gaan passen in een ander organisatorisch jasje. Overigens is voor 80% van de ‘burgers’ (of misschien nog meer) een taakgerichte manier van ertegen aankijken helemaal prima. Deze mensen hebben geen complexe zorgvraag, ‘gewoon’ een uitkering of toeslag of ‘gewoon’ een aanvraag voor thuiszorg. Voor henzelf vervelend genoeg natuurlijk, maar voor de gemeente een standaard procedure.

De 80-20 regel volgend geldt ook bij gemeentes dat 80% van tijd en geld gaat naar 20% van de burgers met complexere problematiek. Bijvoorbeeld een combinatie van schulden, een uitkering, moeilijk bemiddelbaar, huurachterstand, psychische problemen, niet met geld om kunnen gaan. En inderdaad, een ambtenaar hoeft niet alles precies te weten, maar wat zou het toch fijn zijn als hij of zij vroegtijdig weet dat er andere (financiële) problemen zijn zodat met een uitkering direct ook contact kan worden gezocht met schuldhulpverlening, dat er contact kan zijn met de huisarts over hoe het met iemand gaat, dat de huur automatisch wordt betaald en dat een hulpverlener regelmatig een vinger aan de pols houdt. Zo voorkom je dat iemand verder in de problemen komt. Preventie dus. Een verschuiving van taakgericht denken en handelen naar integraal. Als gemeenten daar nu hun doelstelling van maken, dan is doelbinding bij het gebruik van persoonsgegevens daarmee een stuk duidelijker.